Μπορεί πολλοί να έχουμε ως στόχο την παντοτινή αγάπη, αλλά έχουμε δει ότι το «Ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…», όπως συνηθίζουν να τελειώνουν τα παραμύθια, δεν ισχύει πάντα. Στις σχέσεις δεν υπάρχουν εγγυήσεις και σε αρκετές περιπτώσεις, κάπου στην πορεία κάτι γίνεται, τα πράγματα αλλάζουν και το ζευγάρι χωρίζει. Συμβαίνει και σε ανθρώπους που όλοι νόμιζαν ότι «ήταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλο» και «τουλάχιστον αυτοί θα καταφέρουν να μείνουν μαζί για πάντα».
Αντίθετα με την αντίληψη πολλών ανθρώπων, ένα διαζύγιο ή ένας χωρισμός δε σημαίνει απαραίτητα μια αποτυχία. Αρκετές φορές μπορεί να είναι ένα κεφάλαιο στη ζωή των ανθρώπων που τελειώνει. Αυτό βέβαια δεν υπονοεί ότι ένας χωρισμός μπορεί να είναι εύκολος ούτε ότι δε συνοδεύεται από συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης, θυμού, ενοχών, πόνου… Όμως, δε βοηθάει να αφήσουμε αυτά τα συναισθήματα να μας κυριέψουν και το μόνο που θα έχουμε να θυμόμαστε από τη σχέση που έληξε είναι το τέλος. Αντίθετα, είναι πιο λειτουργικό να αποδεχτούμε το πένθος που συνοδεύει το τέλος μιας σχέσης, με όλα τα επακόλουθα συναισθήματα, να πάρουμε απόφαση ότι οι σχέσεις αλλάζουν και κάποιες σχέσεις δεν τα καταφέρνουν, ώστε να μπορούμε να προχωρήσουμε μέσα από τον πόνο στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής μας.
Ακούγεται πιο εύκολο από ό,τι είναι στην πραγματικότητα. Ειδικά όταν η σχέση είναι μακροχρόνια, όταν οι σύντροφοι έχουν επενδύσει συναισθηματικά ο ένας στον άλλο, όταν υπάρχουν παιδιά ή όταν συνυπάρχουν όλοι οι παραπάνω παράγοντες, δεν είναι δύσκολο να ‘κολλήσουμε’ σε μια κατάσταση, που μας εμποδίζει να πάμε παρακάτω στη ζωή μας. Τελικά, όμως, αν το ένα από τα δύο μέλη σε μια σχέση δεν είναι ευχαριστημένο για οποιοδήποτε λόγο, στην ουσία η σχέση επηρεάζει και τα δύο μέλη και μακροπρόθεσμα γίνεται επιζήμια.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ ότι με την πρώτη δυσκολία που βιώνει ένα ζευγάρι, πρέπει να χωρίζει. Αντίθετα, θα ήταν προτιμότερο να απευθυνθούν σε έναν ψυχολόγο ή σύμβουλο, ειδικευμένο στη θεραπεία ζεύγους, ώστε να δουν αν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα στη σχέση που τους δυσκολεύουν και να τη βελτιώσουν. Ειδικά αν υπάρχουν παιδιά, αποτελεί ευθύνη τους να δώσουν μια πραγματική ευκαιρία στη σχέση, καθώς η στάση των γονεών συχνά καθορίζει τη μελλοντική συμπεριφορά των παιδιών απέναντι σε θέματα οικειότητας. Αλλά ακόμα κι αν τελικά το ζευγάρι αποφασίσει να χωρίσει, ο ψυχοθεραπευτής θα βοηθήσει, ώστε αυτή η αλλαγή να γίνει όσο πιο ομαλά γίνεται για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και θα συμβουλέψει τους γονείς για το πώς θα χειριστούν και θα αντιμετωπίσουν θέματα των παιδιών. (Σε επόμενο blog post θα πούμε περισσότερα για το πώς οι γονείς που χωρίζουν θα χειριστούν τα παιδιά.)
Οι σχέσεις αποτελούν σημαντικό και πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας. Και για όσο διαρκούν, είναι επίσης σημαντικό να τις απολαμβάνουμε και να τις εκτιμάμε. Κι αν συνειδητοποιήσουμε ότι οι σχέσεις, όπως και οι άνθρωποι που τις απαρτίζουν, δεν είναι δεδομένες, τότε σίγουρα θα είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε το χρόνο που διαρκούν και να εκτιμάμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας ακόμα περισσότερο.