“Βρήκα σπίτι!”, μου ανακοίνωσε με ενθουσιασμό μια πελάτισσα στη συνεδρία μας την προηγούμενη βδομάδα. “Θα μετακομίσω στο τέλος του μήνα.”
Όσο κι αν ήθελα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό της, η πρόσφατη εμπειρία της δικής μου μετακόμισης με δυσκόλευε. Η Στέγη Ψυχοθεραπείας, που για 11 χρόνια είχε έδρα στη Νέα Ιωνία, μεταφέρθηκε στην Πεύκη. Όσο κι αν ήταν ευχάριστη αλλαγή, εξακολουθούσε να είναι μια μεγάλη αλλαγή τόσο για μένα, όσο και για τους ανθρώπους που ζήτησαν τη βοήθειά μου, για να αντιμετωπίσουμε μαζί τις δυσκολίες τους.
Σύμφωνα με έρευνες, η μετακόμιση είναι το τρίτο πιο αγχογόνο γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου, μετά το θάνατο και το διαζύγιο. Όσο κι αν ανυπομονεί κανείς για αυτή την αλλαγή, δεν παύει να περιλαμβάνει επίσης και μια αίσθηση πένθους και απώλειας. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ένα τέτοιο γεγονός, όπως μια μετακόμιση, φέρνει στην επιφάνεια πολλά αντιφατικά συναισθήματα: ενθουσιασμό και ανυπομονησία, αλλά και άγχος, ένταση, κούραση και αγωνία.
Καθώς, λοιπόν, έρχεται η ώρα της απόφασης μια μετακόμισης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι πρόκειται για μια αλλαγή. Όπως κάθε αλλαγή, χρειάζεται χρόνος, για να να βιώσει τα συναισθήματα που θα φέρει αυτή η αλλαγή, να προσαρμοστεί κανείς σε αυτή και τελικά να την αγκαλιάσει ως κομμάτι της ζωής του. Κι αυτό είναι μια διαδικασία.